Aktualności

Galeria Rotunda w Poznaniu zaprasza w dniach 28 marca – 1 kwietnia na wystawę prac „ Zapis/Spotkanie z czernią” autorstwa Andrzeja Leśnika.

W dniach 29 listopada – 04 grudnia 2021 roku na odbywających się targach sztuki Miami Art swoje kolekcje obrazów zaprezentował Mikołaj Obrycki.

Targi w Miami to część Basel Art, najbardziej prestiżowej imprezy wystawienniczej prezentującej sztukę współczesną.

Obecność na imprezie jedynego Polaka została zauważona przez amerykański Forbes:

https://www.forbes.com/sites/chelseadavis/2021/12/14/artists-mikoaj-obrycki-and-eddy-bogaerts-art-basel-miami-restaurant-picks

Galeria Sztuki w Mosinie zaprasza dnia 19 lutego 2022 r. na wernisaż wystawy „ Czas zapisany w podróży” autorstwa Joanny Imielskiej. Wystawa potrwa do 13 marca.

Vinci Art Gallery w Poznaniu zaprasza 18 lutego na wernisaż wystawy „Wirus sztuki”autorstwa Izabeli Rudzkiej. Wystawa potrwa do 26 lutego.

Na wystawie malarstwa Prof. UAM dr hab. Izabeli Rudzkiej „Wirus sztuki” organizowanej przez Vinci Art Gallery w Poznaniu, ul. Rynek Śródecki 15/2, zaprezentowane zostaną najnowsze prace artystki z cyklu „Różowe domy i drzewa” – prace inspirowane nowoczesną architekturą i naturą powstałe w czasie odosobnienia spowodowanego pandemią Covid_19 oraz wcześniejsze, wielkoformatowe obrazy z serii „Przekazy horyzontów” odnoszące się do linii horyzontu obserwowanego w naturze i do energetycznych wartości horyzontu w przestrzeni.

W swoich obrazach Izabela Rudzka poszukuje ekspresji malarskiej, w której struktura i kolory niosą w sobie formę i energię inspirowaną spojrzeniem na przestrzeń i czas.

W realizacjach malarskich używa innowacyjnych, własnych technik malarskich opartych na poszukiwaniach ekspresji kolorów w strukturach barwnych.

Najnowsze obrazy artystki stają się autorską wypowiedzą na temat miejsca malarstwa w czasie pandemii i współczesnej postawy artysty. Jej obrazy prezentują wiarę w siłę sztuki i moc jaką może nam dać obcowanie z energetycznym i pełnym ekspresji kolorystycznej malarstwie w tym trudnym dla nas wszystkich czasie.

Wystawa „Wirus Sztuki” zorganizowana przez Vinci Art Gallery w Poznaniu, na popularnej Śródce, stanie się doskonałą okazją do bliskiego i bezpośredniego kontaktu z malarstwem Izabeli Rudzkiej w tym mieście.

„Tekst i obraz” to tytuł wystawy zbiorowej z udziałem Joanny Imielskiej, która odbędzie się w Czeskim Cieszynie w dniach 26 listopada – 30 stycznia 2022 roku.

Uniwersytet Zielonogórski i Galeria Rektorat zapraszają na wystawę „Bezwład i Dekoncentracja” autorstwa Marcina Berdyszaka. Wystawa potrwa do 12 grudnia 2021 roku.

Galeria Foto-Gen we Wrocławiu zaprasza na wystawę „Wielowymiarowość” autorstwa Marcina Berdyszaka. Wystawa potrwa do 8 stycznia 2022 roku.

Zakorzeniony w XX-wiecznej awangardzie profesor Marcin Berdyszak jest autorem obiektów, instalacji intermedialnych, performance’ów, w których podejmuje dyskurs z kulturowymi stereotypami, standaryzacją emocji i zachowań, ze współczesnym wartościowaniem rzeczywistości.

Patrząc szerzej na dokonania artystyczne Marcina Berdyszaka, nie sposób nie dostrzec, że niezwykle istotnym i wartościowym wątkiem w jego sztuce jest twórczy dialog również z innymi artystami, także z tymi pochodzących z różnych okresów historii sztuki. Ta swoista odyseja w głąb depozytu sztuki, postępująca w duchu teorii płynnego, labilnego charakteru rzeczywistości i kultury, rozumie i ocenia tę historię – pomimo wielości możliwych interpretacji poszczególnych dzieł i nurtów – za bardziej stabilną, a więc uniwersalną i ponadczasową od rzeczywistości, z której ona wyabstrahowała. Artysta ma jednocześnie świadomość, że dzieła epok minionych dziś emanują kompletnie innymi wartościami, których odblaski odbijają się w rzeczywistości, w jakiej przychodzi im współcześnie egzystować. Zwraca również uwagę, że niekiedy istota twórczości konkretnego artysty zdeformowana zostaje przez sposób jej przedstawiania go w kulturze popularnej. Wśród licznych artystów, z których twórczością się mierzy, warto wymienić prace takie jak m.in. Higiena milczenia Marcela Duchampa, Syn człowieczy Magritte’a i symulacje czy pierwszą pracę, zrealizowaną w tej konwencji, a stanowiącą reakcję artysty na śmierć Josepha Beuysa – instalację zatytułowaną Beuysowi.

Na wystawie prezentowane są głównie prace fotograficzne, co nie znaczy, że nie oddają one ducha i plastycznej idei dorobku artystycznego Marcina Berdyszaka. Przeciwnie – fotografia służy artyście zarówno do rejestracji kreatywnie inscenizowanych sytuacji dokamerowych (najczęściej o charakterze performatywnym), a więc materializujących jakąś konkretną ideę, stworzonych z myślą o ujęciu fotograficznym, ale także do dokumentowania zmieniających się w czasie instalacji o charakterze procesualnym, a więc i efemerycznym. Prace te jednak nie są tylko dokumentacją. Zarówno z uwagi na niemożność przedstawienia w dwuwymiarowej reprezentacji ich w całej okazałości (a więc np. instalacji zawierających w sobie elementy audio – m.in. Balans kultury, balans natury, Instalacja alifatyczna, obrazów ruchomych – m.in. Uśmierzające skojarzenia, Dwubiegunowość kultury czy polisensorycznyh – m.in. Fresh fruit table Hommage a Gordon Matta Clark, Blowing Lemons), jak i z uwagi na fakt, że artysta ingerując w obraz poprzez wprowadzanie elementów malarskich i kolażu, tworzy autonomiczne dzieła, w których często udaje mu się uzyskać obrazy sytuacji niemożliwych do osiągnięcia w czasowo afektywnym świecie realnym. W ramach ekspozycji prezentowana jest również między innymi instalacja Wielorównaniowy model sprawy John Rossa Baughmana. Instalacja odnosi się do głośnej sprawy wymienionego w jej tytule fotoreportera oraz do tekstu o etyce w zawodzie fotoreportera autorstwa Jana Kosidowskiego.

„Dawka przypominająca” to wystawa prac autorstwa Ewy Osińskiej-Rozpędek i Ewy Miazek, na którą zaprasza Galeria Sztuki Współczesnej „AD-HOC” w Warszawie.

Wystawa potrwa do 28 listopada.

BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza dnia 15 października na wernisaż wystawy prac „Czasopisanie” Joanny Imielskiej wraz z oprowadzeniem autorskim. Wystawa potrwa do 14 listopada. Przewodnim motywem retrospektywej wystawy będzie refleksja o naturze czasu, zarówno tego w planie osobistym, jak i w szerszych kontekstach obejmujących przemijanie, odradzanie, medytację, cykliczność, czy też archetypiczność.

Joanna Imielska o swojej nowej wystawie powiedziała, że

wszystko zaczęło się w 2001 roku od cyklu rysunków, który zatytułowałam Czas (2001–2017). Wykorzystałam w nich cykliczność czasu, kolejne fazy przemijania i odradzania, ale ostatecznie wybrałam liniową naturę czasu, jego ciągłość, zmienność i nieprzewidywalność. I tak jak w Heraklitowej rzece „nic dwa razy się nie zdarza”, mój czas jest dynamiczny, nie można go zatrzymać ani odwrócić.

Kolejną odsłoną czasu są Labirynty (2008–2012), w których próbuję znaleźć równowagę między naturą a kulturą. Labirynt jest dla mnie pojęciem wieloznacznym, po części magicznym i przez to niezwykle fascynującym, labiryntowi towarzyszy nieustanny element gry, a wybór dróg stanowi ekscytującą i niepozbawioną strachu wędrówkę. W moich labiryntach podróżuję naprawdę, wybieram drogi, podejmuję decyzje – czy słuszne, nigdy się nie dowiem.

W pracach zatytułowanych 24 godziny (2010) i Zapisane godziny (2011–2013) interesuje mnie mój własny, wewnętrzny czas. Prześladuje mnie świadomość ciągłego ruchu i ta niemożliwość zatrzymania zegarów… Czas przyśpiesza coraz bardziej, precyzyjnie odmierza jednostki: godziny, minuty, sekundy, setne sekundy, a nawet tysięczne. Moje zegary nie posiadają cyfr i wskazówek, są obiektami pokazowymi, w które wprowadziłam różne rodzaje linii: zapisy EKG, rytmu snu, listy ujawniające niepowtarzalny indywidualny charakter pisma ich autorów. Nie jest tu ważne słowo, bardzo świadomie stosuję lustrzane odbicie tego zapisu, aby tekst nie był czytelny. Zapisane godziny przybierają postać układów dynamicznych, kalejdoskopów, w których każdy element podlega prawu zmienności i nieprzewidywalności.

W pracach z cyklu Sztuka czy sztuczki (2016–2017) nasz ludzki czas staje się dla mnie pojęciem zbyt wąskim; konfrontuję go z czasem kosmicznym, wyobrażam sobie, że gdzieś w przestrzeni kosmicznej istnieją światy równoległe, moja teoria brzmi: A jednak Ziemia posiada swoje odbicie we Wszechświecie. Zastosowałam w tych pracach prostą sztuczkę – odbicie za pomocą kalki, która pozwoliła mi zwielokrotnić byty, jednak czytelność ich zanika wraz z piątą odbitką. W pracach O niepamięci i Krótka pamięć poruszam problem słabnięcia i wygaszania naszej pamięci. Psychologiczna strzałka czasu wyznacza kierunek prac, nawiązuje do czasu jednokierunkowego, asymetrycznego i nieodwracalnego, jednoznacznie płynie od przeszłości do przyszłości, nigdy odwrotnie.

„Cóż to bowiem znaczy opisać miejsce? Trzeba oczywiście oddać całą jego fizyczną namacalność – jego kształt, obraz, światło, zapach, barwę powietrza, kolor ziemi, przeźroczystość nieba; trzeba umiejscowić je w szerszej przestrzeni, ulokować na mapach. Lecz nawet wtedy, gdy wyłoni się obraz najbardziej drobiazgowy, szybko okaże się niewystarczający, ponieważ będzie statyczny i niezmienny. Dlatego należy podjąć następny krok i przydać miejscu czas – wtedy dopiero opowieść ruszy z kopyta, a miejsce ożyje”. (O. Tokarczuk, Moment niedźwiedzia)

Są miejsca, do których wielokrotnie powracam. Miastem moich powrotów jest między innymi czeska Ostrawa. Urzekło mnie to miasto, o którym Jaromir Nohavica śpiewa: „gorzkie miasto”, „czarna gwiazda”, „czarne serce”, ale jednak w tym mieście „wypełnia się jego los”. Ostrawa stała się inspiracją dla moich prac, sejsmograficzne zapisy otrzymane z Obserwatorium Astronomicznego i Planetarium im. Johanna Palisy w Ostrawie potraktowałam jako swoiste wykresy EKG Ostrawy, na które naniosłam tkankę miasta, zawarłam w nich własny system znaków – rebusy i zaprosiłam do ich odczytania.

Szanghaj to kolejne miejsce zaznaczone na mapie moich podróży (2016), napisałam pamiętnik z osiemnastu dni spędzonych w tym mieście. W pracach z cyklu Szanghaj nawiązuję do sztuki Chin, do kaligrafii, czerni chińskiego tuszu i czerwieni pieczęci.

Jestem pod ogromnym wrażeniem Nowego Jorku. W latach 2017-2018 powstały prace, które w swojej koncepcji nawiązują do kartek pocztowych wysyłanych z podróży. Są to rysunki, akwarele, kolaże, w których bardzo ważną rolę odgrywają teksty: moje notatki oraz informacje zaczerpnięte z przewodników i książek o Nowym Jorku.

Książka Filipa Springera Miedzianka. Historia znikania zachęciła mnie do poznania tego miejsca. „Miedzianka to nazwa miasta na Dolnym Śląsku, wzniesionego nad złożami rud metali – od srebra i miedzi począwszy, a na radioaktywnych skończywszy. Miasta, które zniknęło z powierzchni ziemi”. Za pomocą kolorystyki opowiedziałam historię tego „nieistniejącego miasta, jego zielonych złóż, ceglano-czerwonawej zabudowy, zieleni, którą zarósł każdy ślad po Miedziance”… (E. Urbańska, Czasopisanie)

Kolor w moich obrazach traktuję z czułością, każdy jego odcień określa rodzaj emocji, ma działać na zmysły, porażać wzrok Tęczowym, ma smakować jak egzotyczne owoce w upalne lato, kiedy temperatura sięga 39 stopni i nie pozwala zasnąć. Symbolika form geometrycznych ujawnia się Między 45 a 90 i w strukturach Czasopisania”. Mikrokosmosy (2013–2016) nawiązują do geometrii i sztuki optycznej. Poprzez swoje efekty świetlne i dynamiczne dotykają nieskończoności przestrzeni i czasu.

W 2019 roku pojawił się kolejny wątek zanurzony w moim „czasopisaniu”, nazwałam go Archeologią z mojej szuflady, spotykają się w nim różne czasy, przestrzenie i pamięci.

Dawne przedmioty: listy, książki, notatniki, zeszyty, dokumenty, po latach nabierają szczególnej wartości, ukryte jest w nich zadziwiające piękno, okruchy życia, jakaś cząstka osoby, która je wykonała lub używała, zapach nienależący do tu i teraz, kolor zżółkniętej kartki, patyna, rdza… Wydobywam z chaosu rzeczy odnalezionych te najważniejsze dla mnie, poznaję ich historię, nadaję im nowe znaczenia, nowy sens, obdarzam „nieskończonym potencjałem zmiany”, poprzez najnowsze prace chcę stworzyć moje własne opowiadanie o bliskich mi ludziach i miejscach „do trwań jej niegdysiejszych mieszkańców dolepiam moje trwanie, na ich śladach odciskam swój ślad – tworzę teraźniejszość dla tych, którzy nadejdą po mnie. Każda teraźniejszość bowiem, czy obecna, czy przyszła, twierdzi francuski archeolog Laurent Olivier, «składa się zasadniczo z palimpsestu wszystkich trwań z przeszłości, które zostały zapisane w materii»”. (M. Sznajderman, Pusty las)

Pragniemy poinformować, że w tym roku, dzięki naszej akcji pozyskaliśmy kwotę w wysokości 181 500,00 zł na rzecz Stowarzyszenia „Dzieciaki Chojraki. Jest to najwyższy wynik w 15-letniej historii Tennis Art.

Podczas tegorocznej edycji naszym celem było zebranie środków na zakup Cytofluorymetru przepływowego, który służy do diagnostyki i monitorowania wyników leczenia chorób limfoproliferacyjnych, w tym ostrych białaczek, które są najczęstszym nowotworem wieku dziecięcego. Urządzenie będzie wyposażeniem Kliniki Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej UM im. Karola Jonschera w Poznaniu.

W rozgrywkach tenisowych I miejsce zajęła para Maciej Koczorowski/Piotr Pawlicki, która w finale pokonała duet Mariusz Kamiński/Marcin Jędrusek.

W meczu o III miejsce para Maciej Tomczak/Wojciech Urban pokonała parę Andrzej Porębski/Tomasz Zarzycki.

At Home Gallery w Samorinie zaprasza na wernisaż dnia 09 września wystawy „Industrial and SCI-TI in art” autorstwa Marcina Berdyszaka I Patrika Kovacovsky. Wystawa potrwa do 03 października.

Poznań Design Festival zaprasza do Starego Browaru w Poznaniu w dniach 10-18 września na wystawę „Zakorzenienie”, na której prezentowane będą grafiki z Pracowni Druku Płaskiego Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Mosiński Ośrodek Kultury zaprasza dnia 2 września na wernisaż wystawy „ Nowe formy ekspozycji” autorstwa Dariusza Głowackiego.

Informujemy, że z uwagi na obecną sytuację epidemiczną oraz wymogi sanitarne obowiązujące w pomieszczeniach zamkniętych, takich jak teatr, tegoroczna XV Akcja Charytatywna „Tennis Art” będzie edycją jednodniową i odbędzie się 28 sierpnia 2021 roku.

W tym dniu, na terenie obiektu „Kortowo Tennis Club”, odbędzie się Deblowy Turniej Tenisowy, połączony z aukcją charytatywną. Przed licytacją swój program artystyczny zaprezentuje sopranistka Aleksandra Klafetka.

Dochód z licytacji zostanie przekazany na zakup sprzętu medycznego dla Kliniki Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej w Poznaniu, ul. Szpitalna 27/28.

Galeria Biura Wystaw Artystycznych w Pile zaprasza na wystawę „ Dotknij wiatru, dotknij wody” autorstwa Joanny Imielskiej. Otwarcie wystawy 6 sierpnia 2021 r.

Artystka powiedziała o wystawie:

Poetycki tytuł wystawy Dotknij wiatru, dotknij wody (zapożyczony od Amosa Oza) kryje w sobie tęsknotę za swobodą podróżowania, a ponieważ wystawa odbywa się w pełni lata prezentuję na niej cykle podróżne. Są miejsca, do których wielokrotnie powracam. Miastem moich powrotów jest między innymi czeska Ostrawa. Urzekło mnie to miasto, o którym Jaromir Nohavica śpiewa: „gorzkie miasto”, „czarna gwiazda”, „czarne serce”, ale jednak w tym mieście „wypełnia się jego los”. Szanghaj i Pekin to kolejne miejsca zaznaczone na mapie moich podróży (2016), miasta podobne i sprzeczne jednocześnie. W pracach z cyklu Szanghaj nawiązuję do sztuki Chin, do kaligrafii, czerni chińskiego tuszu i czerwieni pieczęci. Napisałam pamiętnik z osiemnastu dni spędzonych w Szanghaju.

W 2014 r. odkryłam Góry Harzu, położone w środkowych Niemczech na terenie Saksonii-Anhalt i Dolnej Saksonii. Przyjeżdżając tam, zatrzymuję się w Sieber, małej miejscowości leżącej około dziewięciu kilometrów od Herzberga am Harz. Sieber położone jest nad rzeką o tej samej nazwie, zatopione między górami, sprawia wrażenie uśpionej i wyludnionej osady.

Jestem pod ogromnym wrażeniem Nowego Jorku. Już podczas pierwszej podróży do tego miasta w 2017 r. uległam jego niezwykłej atmosferze; w 2018 r. to poczucie we mnie się utrwaliło.

W Polsce są trzy miasta – Bydgoszcz, Poznań i Leszno, z którymi jestem związana w szczególny sposób. Lesznu dedykowałam prace w cyklach: Labirynty (2008), Zapisane godziny (2012) i Ziarnko prawdy (2018).

Dom Aukcyjny Art in House w Warszawie zaprasza na wystawę „Ekspresja koloru” autorstwa Eugeniusza Gerlacha. Wystawa potrwa do 11 sierpnia 2021 r.

Grupa Twórcza SYMFONIA zaprasza na wernisaż prac dnia 06 lipca 2021 r. do Galerii DAP OW ZPAP w Warszawie. Wystawa potrwa do 20 lipca 2021 r.

Zapraszamy na wystawę „Recykling wspomnień” autorstwa Joanny Imielskiej w galerii BWA w Lesznie. Wystawa potrwa do 11 lipca 2021 r.

Joanna Imielska powiedziała o wystawie:

„Recykling wspomnień to tytuł wystawy o charakterze retrospektywnym, to moja sentymentalna „podróż”, której początek rozpoczął się w 1988 roku wraz z zamieszkaniem w Pępowie i nawiązaniem współpracy z Miejskim Biurem Wystaw Artystycznych w Lesznie. W tym czasie miałam 9 wystaw indywidualnych i brałam udział w 35 wystawach zbiorowych zorganizowanych przez MBWA w Lesznie.

Duża część prac zaprezentowanych na wystawie przynależy do obszernego cyklu zatytułowanego Archeologia z mojej szuflady, zanurzonego w moim „czasopisaniu”, w którym przeplatają się wątki czasu obiektywnego i mojego indywidualnego czasu, mojej jednostkowej pamięci, oswojonej przestrzeni. Tym razem otworzyłam swoje archiwa, wydobyłam z chaosu rzeczy odnalezionych te najważniejsze dla mnie: stare listy, dokumenty, zeszyty, notatniki, książki, katalogi, nadałam im nowe znaczenia i obdarzam „nieskończonym potencjałem zmiany” , na dawnych śladach odciskam swój ślad. „Każda teraźniejszość bowiem, czy obecna, czy przyszła, twierdzi francuski archeolog Laurent Olivier, «składa się zasadniczo z palimpsestu wszystkich trwań z przeszłości, które zostały zapisane w materii»” .

Na wystawie prezentowane są prace przynależące do cyklu Archeologia z mojej szuflady:
Zapiski Jana K., to prace wykonane z zeszytów z lat 1952-53 Jana Kałmuczaka, zapisanych ołówkiem, odręcznym pismem. Te zeszyty po latach nabrały szczególnej wartości, ukryte jest w nich jakieś zadziwiające piękno, okruchy życia, cząstka osoby, która je zapisała, zapach nie należący do tu i teraz, kolor zżółkniętej kartki, kruchość materiału…
MBWA 32, to prace wykonane z katalogów, folderów, zaproszeń, gazet, materiałów dokumentujących moją 32-letnią współpracę artystyczną z MBWA w Lesznie. Te stosy papierów od lat zbieranych poddałam recyklingowi, nadałam im nowe życie, podkreśliłam wagę myśli ekologicznej – nie marnować, ale przetwarzać, sprowokować do nowego odczytania.
Ziarnko prawdy (Kartki z pamiętnika i Listy do…), prace te nie wchodzą w skład cyklu Archeologia z mojej szuflady, zostały zainspirowane tematem 20 Prezentacji – Leszno 2018, legendami z terenów leszczyńskich oraz informacjami z „życia Leszna” zaczerpniętymi z codziennych gazet. Próbowałam te dwa światy powiązać, znaleźć bezpośrednie przełożenie między czasem dawnym a obecnym, znaleźć analogię między legendą a faktem. Prace przybrały charakter widokówek i listów umeszczonych w kopertach, gotowych do rozesłania.
Ważnymi elementami wystawy są rysunki z cyklu Czas, od których rozpoczęło się moje „czasopisanie” oraz praca Pauliny Komorowskiej-Birger zatytułowana: Kolekcja Pauliny Komorowskiej-Birger w rękach prywatnych – Listy Joanny”.

Galeria Duża Scena UAP zaprasza na wystawę zbiorową online „Więzi, podobieństwa i tożsamości” Kuratorem wystawy jest Profesor Joanna Imielska, która powiedziała że „Do wystawy zaprosiłam 14 ważnych dla mnie artystek / artystów, którzy w bardzo indywidualny sposób wpisują się w temat wystawy, ale jest wiele punktów zbieżnych, wiążących linii, jednakowych płaszczyzn zainteresowań i ważnych kontekstów”.

W Centrum Praskim Koneser przy ul. Ząbkowskiej można oglądać rzeźby i ilustracje Józefa Wilkonia przedstawiające zwierzęta i bajkowe stwory. W otwartej przestrzeni placu Konesera ustawiono m.in. wyrzeźbione w drewnie hipopotamy, lwicę z lwiątkiem, tura, żubra, niedźwiedzia, słonia, ale też “Duchy Lasu”, czyli wilkołaki. Ekspozycja w symboliczny sposób przenosi naturę do tkanki miejskiej.

Wystawa potrwa do 11 czerwca.

fot. Blanka Wyszyńska