Od 1976-77- związany był z Teatrem Pantomimy Nurt, z którym uczestniczył: I Festival International de Mime
w Brunoy we Francji.
W latach 1979-1987 związany był z Teatrem Maya, z którym uczestniczył w wielu międzynarodowych festiwalach teatralnych i spotkaniach twórczych m.in. – 1979 – XV Łódzkie Spotkania Teatralne-Polska, 1980 – Carrefour De L’Europe-Nantes-Francja, Międzynarodowy Festiwal Teatralny – Lyon, 1981- Festiwal Teatralny Banlieue-Pologne-Bruksela, 1982- Theater Der Frein-Kolonia, XIII Festival Internazionale Dei Teatri Universitari- L’Aquila- Włochy.
WYBRANE REALIZACJE TWÓRCZE:
WYBRANE NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:
1987 – Wyróżnienie na Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie, Wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Malarstwa Współczesnego w Katowicach, stypendium roczne Ministerstwa Kultury i Sztuki,
1988 – Nagroda Miasta Poznania, 1990- Grand Prix International Festiwal of Plastik and Graphic Art – Mouscron w Belgii.
WYBRANE WYSTAWY INDYWIDUALNE:
WYBRANE WYSTAWY ZBIOROWE:
Celem Artykwariatu jest szeroko pojęta promocja oraz sprzedaż malarstwa i sztuki użytkowej, pochodzących głównie z XIX i z początku XX wieku, między innymi z Francji, Niemiec, Niderlandów, Anglii, a także z Polski. Popularyzowanie przez Artykwariat sztuki zachodnioeuropejskiej na gruncie polskim, można zaliczyć do działania pionierskiego, dotąd niespotykanego na wewnętrznym rynku.
Galeria podjęła się promocji sztuki europejskiej, łącząc zamiłowanie do sztuki tradycyjnej z nowoczesnym podejściem do jej sprzedaży.
Prowadzi działalność społeczną ( m.in. Fundacja ”Światełko w tunelu”). Jest autorką tomików poetyckich: „Poszukiwanie”, „Mężczyźni od których umieramy”, „Własne-cudze życie”, „Wyznania” i „Świat bez pomysłu”.
Fotografie z cyklu „Prosto w słońce” pokazywała. m.in. w Galeriach Domu Literatury-Muzeum J.I.Kraszewskiego w Poznaniu, Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie, w Galerii ODK „Pod Lipami” w Poznaniu. Zdjęcia izraelskie: IZRAEL Foto-Ticket – w Galerii Wyższej Szkoły nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu.
Jest realizatorem kilkudziesięciu obrazów dokumentalnych o wybitnych twórcach polskiej kultury i nauki, by wspomnieć tylko filmy: o Kazimierze Iłłakowiczównie, Stanisławie Grochowiaku, Halinie Poświatowskiej, ks. Janie Twardowskim, Krzysztofie Zanussim, Krzysztofie Kieślowskim, Edwardzie Dwurniku, Ryszardzie Krynickim oraz prof. W. Orliczu i prof. Januszu Ziółkowskim, a także filmy „The Meeting: FLUXUS”, czy „Szaleńcy na wolności” o międzynarodowej, interdyscyplinarnej grupie artystycznej FLUXUS, która zrewolucjonizowała światową sztukę.
O kobietach:
Jego rzeźby pokazują kobiety stare i młode w ich różnobarwnych pozach i wcieleniach: nimfetki, maturzystki, wścibskie sąsiadki, powolne muzy – wyczekujące i nasycone, naiwne uczennice oraz spełnione, świadome kobiety. Uchwycone i zaklęte w swoim dojrzewaniu i dochodzeniu.
Wybrane wystawy zbiorowe – rzeźby z brązu, gipsu, żywicy:
Wybrane wystawy indywidualne, stypendia:
W swoich realizacjach wykorzystuje glinę ceramiczną, brąz, a także drewno i nieobrobione kamienie polne.
Realizuje projekty tak dekoracyjne, jak i prace głęboko przejmujące, dotykające kondycji człowieka w jego życiowych zmaganiach, uwikłaniach, bezradności.
Jej dom i jednocześnie miejsce pracy to Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie. Każdego dnia jest otoczona światem egzotycznych masek i rzeźb, które obrosły magią odległych lądów. Zainspirowały ją do namalowania obrazów pod wspólnym tytułem „Podróże”.
Pokaz mody inspirowany maską afrykańską prezentowany w: – Muzeum Narodowym w Poznaniu; – Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie, połączony z wernisażem; – Przytoku k. Zielonej Góry (wystawa poplenerowa).
Teatr mody inspirowany sztuką meksykańską, a szczególnie legendarnym Quetzalcoatlem, zaprezentowany w: – Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie – Galerii Stara Fabryka w Zielonej Górze -Domu Kultury w Stęszewie.
Jej zainteresowanie kulturą bambrów zaowocowało pokazem mody, który zaprezentowany został w Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie oraz na Łęgach Dębińskich w Dniach Pyrlandii w Poznaniu.
W przygotowaniu: „Malarka słów Malinali” planowana na sierpień.
ForForm to miejsce, w którym splata się wiele gałęzi sztuk plastycznych: malarstwo, grafika użytkowa formy płaszczyznowe, oraz meble i rzeźby czyli formy przestrzenne. Naszą specjalizacją jest wzornictwo europejskie i polskie drugiej połowy XX wieku.
ForForm to nowe miejsce na mapie Poznania. Znajdziecie nas w
historycznym budynku Bazaru usytuowanym w samym
centrum miasta.
Od roku 1966 jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W swoim dorobku ma ponad 50 wystaw indywidualnych i udział w ok. 70 wystawach zbiorowych, na których zdobywał nagrody i wyróżnienia.
Wybrane wystawy:
Trzykrotnie otrzymuje Stypendium Ministra Kultury i Sztuki.
Obrazy autorstwa Eugeniusza Gerlacha znajdują się w wielu muzeach i instytucjach, a także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (m.in. w Kanadzie, USA, Francji, Niemczech, Szwecji, Austrii, RPA).
Brała udział w ponad stu wystawach i konkursach zdobywając nagrody i wyróżnienia.
Swoje prace pokazywała na indywidualnych wystawach:
Ważniejsze nagrody:
Ukończyła Instytut Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (dyplom z malarstwa w 1990 roku w pracowni prof. Mariana Stelmasika).
Swoje prace prezentowała na licznych wystawach indywidualnych w Polsce (m.in.: BWA w Rzeszowie, w Domu Sztuki w Zamościu, w Galerii Schody w Warszawie, w Poznaniu w Galerii GARBARY 48 ), a w latach 1995-1998 w Austrii (Semmering, Kottingbrunn, Bad Sauerbrunn, Aisenstadt) oraz na wystawach zbiorowych, m.in.: Ogólnopolska Wystawa Prac Instruktorów Plastyki (WDK Rzeszów 1991 – wyróżnienie z malarstwa), „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku (BWA w Rzeszowie, 1998, 2009), rzeszowskiego oddziału SPAMiG (2002, 2005, 2007), „Bliźniemu Swemu”- Aukcja obrazów ofiarowanych na rzecz Towarzystwa im. św. Brata Alberta (2004, 2006, 2008).
Pracuje jako nauczyciel plastyki w Młodzieżowym Domu Kultury w Rzeszowie.
W Poznaniu na stałe współpracuje z – jak podkreśla – znakomitą Galerią GARBARY 48.
Zajmuje się rysunkiem i malarstwem.
Wystawy indywidualne:
Kontynuator rodzinnych tradycji artystycznych. Ojciec Zbigniew Kaja to znany grafik, scenograf, matka Stefania była ceramiczką i malarką.
Studiował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (dzisiejsza UAP), dyplom z malarstwa otrzymał w pracowni malarstwa profesora Norberta Skupniewicza. Mieszka we Wrocławiu.
Jako scenograf debiutował w 1989 r. w Teatrze Wielkim w Łodzi tworząc oprawę plastyczną do spektaklu ,,Ernani” Verdiego. Był etatowym głównym scenografem Teatru Wielkiego w Łodzi, Opery i Operetki w Szczecinie, Teatru Wielkiego w Poznaniu. Do 2000 r. zrealizował około 150 scenografii zarówno w kraju jak i za granicą, w takich krajach jak Francja, Niemcy, Brazylia, Argentyna, Izrael i Egipt, a wzajemne przenikanie się świata malarstwa i scenografii stało się rozpoznawalną jego wizytówką artystyczną. Faworyzuje prace w operze, ale decyduje się także na współpracę z baletem, teatrem dramatycznym, filmem.
Projektował scenografię między innymi do takich spektakli, jak wymieniony już „Ernani”, dalej: „Rigoletto” Verdiego, „Madama Butterfly” Pucciniego , „Carmen” Bizeta, „Cyrulik sewilski” Rossiniego, ,,Czarodziejski Flet” Mozarta , „Don Pasquale” Donizzetiego, „Tosca” Pucciniego, wielokrotnie do spektaklu „Skrzypek na dachu” Steina i Bocka i wielu innych.
Stworzył wizje plastyczne między innymi do następujących baletów: „Dziadek do orzechów” i „Jezioro łabędzie” Czajkowskiego, „Giselle” Adama, „Makbet” Ennio Morricone ,”Fantazja na Harnasie” Kilara, ,,Romeo i Julia” Berlioza, a także Prokofiewa.
W teatrach dramatycznych projektował między innymi do przedstawień: ,,Sen nocy letniej” Shakespeare’a , „Droga do Mekki” Fugarda, „Damy i huzary” Fredry, „Szczęśliwe dni” Becketta, ,,Niejaki Piórko” Michaux.
Fascynacja stylistyką baroku i jego teatralna ekspresja zaowocowała współpracą z poznańskim Muzeum Narodowym, dla którego przygotował oprawę plastyczną wystaw ,,VANITAS – PORTRET NA TLE SARMACKICH OBYCZAJÓW POGRZEBOWYCH „, ,,Szlachetne dziedzictwo czy przeklęty spadek – Tradycje sarmackie w sztuce i kulturze” oraz 100 lat Teatru Wielkiego w Poznaniu.
W 1999 na krótko wciągnięty zostaje w świat architektury. Zaproponowano mu kilka realizacji dekoracji wnętrz do różnych lokali, mieszkań prywatnych oraz do Starego Browaru w Poznaniu. Wnętrza te są silnie inspirowane klimatem teatru.
Ryszard Kaja ma odwagę być malarzem niemodnym, jego ostentacyjna indywidualność opiera się na niemodnej figuratywności. Główną inspiracją dla całej jego twórczości jest specyficzne postrzeganie świata zaczerpnięte z prozy Bohumila Hrabala. Przez lata rysuje cykl małych form malarskich na papierze, stosując techniki mieszane. Nazywanych właśnie ,,Hrabalami”. We wszystkich jego pracach widoczna jest pochwała codzienności, szacunek dla zwyczajności.
Pojedynczo lub w duecie:
Grupowo:
Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe:
Od roku 1984 związany z macierzystą uczelnią, obecnie Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu, profesor nadzw. UAP. Prowadzi pracownie Malarstwa na Wydziale Edukacji Artystycznej. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem.
WYBRANE / WYSTAWY INDYWIDUALNE
WYSTAWY ZBIOROWE /WYBRANE
Abstrakcja i natura
Bliskie formatowi kwadratu kompozycje Leśnika oscylują na granicy abstrakcji i sugestii przedstawiania natury. Ponownie relacja ta powstaje dzięki zderzeniu wartości modularnych z malarskością, dzięki konfrontacji podstawowego schematu z niepowtarzalnym rozegraniem „wierzchniej” warstwy każdej z prac. Między szeregami zygzaków otwierają się „prześwity”, swoją wizualną formą wywołujące asocjacje ze zjawiskami atmosferycznymi, światłem sączącym się między obłokami i ukazującym wysokie szczyty nimi spowite. W konfiguracji tego rodzaju zygzakowate układy zaczynają funkcjonować jako kolejne pasma górskie, których regularność chwilowo przysłoniła warstwa biało-szarych chmur przeganianych wiatrem jak w zadymce. Gdzieniegdzie ów woal (śnieżnej?) bieli lub szarości prawie dokładnie kryje ustawione poziomo szeregi wzoru, by w innych miejscach pozwolić im z kolei dobywać się spod spodu i prześwitywać przez transparentną warstwę zewnętrzną. Nierównomierność rozdysponowania tego typu stref w kompozycjach potęguje ich wizualną dynamikę i zdecydowanie ożywia pierwotną modularność. Dodatkowo wiedzie również ku rozpoznawaniu w tych „przedstawieniach” pewnych cech natury, jej dziania się, zjawiskowości, rozwichrzenia i pulsującej zmienności…
Fragment tekstu Marty Smolińskiej’’ Symbioza przeciwieństw’’ z katalogu wystawy „TABULA RASA” Galeria SZYPERSKA, Poznań 2007;
Wystawy zbiorowe:
Wystawy indywidualne:
Rzeźbą w drewnie zajmuje się „od zawsze”, cały czas rozwijając, doskonaląc swoje umiejętności warsztatowe. Pierwsza wystawa – 1983 r.
Jest mistrzem kompozycji dużych form. Jego prace znajdują się w wielu zbiorach prywatnych, zarówno w kraju, jak i za granicą.
Płaskorzeźba Cyryla i Metodego autorstwa Aleksandra Majerskiego znajduje się w kościele w Wiedniu. W Niemczech, gdzie najczęściej wystawia swoje prace – dla prywatnego kolekcjonera sztuki wykonał artystyczną oprawę fontanny oraz liczne rzeźby plenerowe.
Do chwili obecnej uczestniczył w kilkudziesięciu prezentacjach zbiorowych i indywidualnych.
Brał udział w wielu międzynarodowych plenerach w kraju i za granicą, także w konkursach plastycznych zdobywając znaczące nagrody i wyróżnienia.
Od 1977 r. członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Prace w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu i Szczecinie i wielu kolekcjach prywatnych. Tworzy w Poznaniu. Laureat wielu konkursów i festiwali sztuki: nagroda Ministra Kultury i Sztuki dla Młodego Twórcy na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie w 1978 r. i III nagroda w 1998 r. Laureat Srebrnego Medalu i Nagrody Przyjaźni i Pokoju na II Biennale Sztuki Europa-Azja w Ankarze w Turcji w 1988 r. 24 wystawy indywidualne malarstwa w Polsce i udział w ponad 150 wystawach malarstwa polskiego w Polsce i na świecie: Londyn, Praga, Berlin, Sofia, Ankara, Chicago.
Wielokrotny stypendysta Ministra Kultury. Pobyty studyjne w Rosji i USA.
Maluje monumentalne obrazy i miniatury. Przedstawia rzeczywistość w kolorze szarym i czarnym z dodatkiem odrobiny zmieszanej czerwieni…. Czasami jednak używa całej palety barw… .
„Istnieje codzienność, której nie mamy czasu zauważyć. Ale jest to rzeczywistość w której żyjemy. Malarstwo przywraca tę rzeczywistość naszej pamięci, która zwraca uwagę i wybiera tylko rzeczy ważne. A życie to nie tylko to co chcemy dostrzec, ale również codzienność z jej banalnością. Malarzem tej niedostrzeganej codzienności jest Jan Wojciech Malik.” – pisze o malarstwie JWMalika kurator Galerii Sztuki Nowoczesnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu Włodzimierz Nowaczyk.
Ważniejsze wystawy:
Wykonuje zdjęcia wizerunkowe do wielu kampanii i fotografie autorskie prezentowane na wystawach. Zajmuje go z jednej strony fotografia czarno- biała z całym zapleczem ideowym i warsztatowym zanurzonym w tradycji fotograficznej, a z drugiej fascynuje możliwość montażu elektronicznego.
Swoje prace publikuje w znanych magazynach ilustrowanych i wydawnictwach specjalistycznych („Wprost, „Twój Styl”, „Elle”, „Playboy”).
W ostatnich latach z powodzeniem tworzy kalendarze wieloplanszowe dla takich firm jak: Bank Zachodni WBK, Sanitec Koło, GlaxoSmithKline czy nstalprojekt.
Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików.
Od 1971 wykłada w PWSSP a od 1996 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1994 roku otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. W 1995 roku objął kierownictwo Pracowni Plakatu i Ilustracji w Wyższej Szkole Sztuki Użytkowej w Szczecinie. Od 1998 roku pełni funkcję kierownika Pracowni Plakatu oraz od 1999 – kierownika Katedry Komunikacji Wizualnej ASP w Poznaniu.
Zajmuje się ilustracją, rysunkiem i grafiką użytkową. Projektuje plakaty, okładki książek, katalogi, znaki graficzne, szaty graficzne gazet i periodyków.
Brał udział w wielu wystawach plakatów w Polsce i za granicą. Od 1971 roku brał udział w prawie wszystkich edycjach Międzynarodowego Biennale Plakatu – Warszawa, Brno, Lahti, Fort Collins, Toyama, Ogaki.
Ważniejsze nagrody to:
Prace znajdują się w zbiorach muzeów w kraju i za granicą oraz w prywatnych kolekcjach.
Dyplom z wyróżnieniem w 1981 roku. W 1984 otrzymał stypendium zagraniczne PWSSP im. M. Dokowicz za najlepszy dyplom w 1981 roku. Od 1982 pedagog w Zakładzie Grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Jednocześnie od 1995 prowadzi Pracownię Serigrafii na ASP w Poznaniu.
W latach 1996-1999 kierownik Katedry Grafiki ASP w Poznaniu, 1999–2002 prodziekan i dziekan Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ASP w Poznaniu, a w latach 2002–2008 dziekan Wydziału Grafiki. Obecnie pełni funkcję Pełnomocnika Rektora ds. Promocji i Wydawnictw. Profesor.
W latach 1983–2013 miał 59 wystaw indywidualnych grafiki oraz brał udział w 283 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.
Nagrody:
Prace w zbiorach publicznych:
Kurator:
Artysta obecny jest na scenie sztuki od ponad 20-stu lat. Piriankov maluje obrazy. Performuje z młodymi ludźmi prowadząc zajęcia w swojej Pracowni na wzór nowojorskich Artist’s Studio. Zapisuje myśli. Interweniuje w przestrzeń publiczną wychodząc z pracownią na zewnątrz. Aranżuje sytuacje z pogranicza sztuki i życia. Nie jest jednak tylko malarzem. Ani tylko performerem czy akcjonerem. Piriankov prowadzi żywot outsidera, zdystansowanego od publicznych instytucji sztuki. Tworzonych przez niego dzieła są kliszą osobistych emocji. Czujna krytyczna postawa wynika z potrzeby wolności i polemicznego charakteru. Twórczość Ventzislava Piriankova daleka jest od powielania kolejnych elementów obrazów według tej samej reguły. Bardzo często pojawiają się wątpliwości, czy tak różne obrazy należą do jednego autora. Nie znosi zastoju i banału, pozostaje w ciągłym ruchu.
Jednak wbrew pozorom, Piriankov doskonale odnajduje się w Poznaniu, wpisując się w kapitalistyczny, zorganizowany i logiczny sposób funkcjonowania miasta. Z drugiej strony zachowuje maksimum niezależności, tworząc enklawę w swojej tętniącej życiem artystycznym pracowni.
W obrazach z cyklu „Ślub” łowi z otaczającej go współczesnej kultury te elementy, które nie poddają się przemianom, zachowują nieustającą uniwersalną świeżość. Być może dzieje się to dzięki ciągłemu balansowaniu przeciwieństw w takim układzie, gdzie tworzą one ową utęsknioną przez człowieka harmonię – tworzącą piękno, dobro i miłość. Jednak ów wyczekiwany stan, moment – nie byłby możliwy bez otaczających go zewsząd, nieustających przemian i burzy emocji.
Artysta traktuje swoje obrazy jako medium dla wyrażenia tego co romantyczne i duchowe. Nie jest to jednak wyraz dekadencji ale fascynacji niesamowitością świata.
WYBRANE WYSTAWY INDYWIDUALNE:
UDZIAŁ W WYBRANYCH WYSTAWACH ZBIOROWYCH:
AUTORSKIE PROJEKTY ARTYSTYCZNE:
Jak sama mówi jest człowiekiem gór i z pięknych polskich gór się wywodzi. Beskid Żywiecki jest jej najbliższy,…a los dziwnym trafem złączył ją z Wielkopolską.
Tworzy niezwykłe malarskie światy, wykorzystując starożytne legendy, mity i ludowe podania. Posługuje się realistycznym językiem budując za jego pomocą bogactwo skojarzeń i symboli.
(…)Niezwykłe, fascynujące obrazy Tadeusza Sobkowiaka są tworami intuicji, wyobraźni i fantazji… Artysta kreuje „dziwny świat” – tajemniczy i niepokojący, w którym egzystują zagadkowe postacie przywodzące na myśl odległe w czasie cywilizacje. Otaczają je magiczne przedmioty oraz rośliny i zwierzęta; czasem egzotyczne, niekiedy wymyślone, częściej „swojskie”, pochodzące z rodzimej fauny i flory. Przedstawione w irracjonalnych sytuacjach, przyciągają uwagę baśniowością wizji. Sobkowiak bowiem maluje „baśnie”, tworzy „malarskie poematy”(…), których źródłem jest „baśń natury” – owo „praźródło…
Tekst Danuta Kudła
Zajmuje się malarstwem, tkaniną użytkową, projektowaniem graficznym.
Pracuje jako nauczyciel rysunku w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach.
Współpracuje z firmą Art Office w Warszawie, z Galerią Krebsen w Kopenhadze oraz Fundacją Autoped w Rotterdamie.
Jest członkiem Zarządu ZPAP Okręgu Kieleckiego.
Cykl „ARCHIPELAGI” pokazuje właśnie w poznańskiej Galerii THINK ART przy ul. Za Groblą 3/4.
Uprawia również rysunek, malarstwo sztalugowe, grafikę użytkową i grafikę wydawniczą.
Od 25 lat uprawia malarstwo i rysunek. Jego prace znajdują się w wielu prywatnych
kolekcjach w Polsce, Niemczech, Holandii, USA.
Zajmuje się malarstwem sztalugowym, ściennym, projektowaniem witraży i poezją.
Laureatka Nagrody ZPAP XXIII-go Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie w 2010 oraz kilku innych nagród i wyróżnień z dziedziny malarstwa i poezji. Ważniejsze realizacje malarskie to cykle: Pascha, Kształt obecności, Rozważania w drodze, Re-Krecja, misterium osoby, Chopin oraz polichromia o pow. 80 m kw. w kaplicy kościoła pw Bożego Ciała w Szczecinie przy ul Emilii Plater.
Uczestniczył w około 200 wystawach w Polsce i za granicą. Miał ponad 50 wystaw indywidualnych, m.in. w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Berlinie, Nowym Jorku, Pradze, Paryżu, Norymberdze, Essen i Kijowie. Uzyskał ponad 20 nagród w konkursach malarstwa, rysunku i plakatu, w 1991 r. nagrodę Ministra Kultury i Sztuki RP za wybitne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne, a w r. 2012 nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wkład w rozwój wyższego szkolnictwa artystycznego. W latach 1981/82 przebywał w USA na półrocznym stypendium Fundacji Kościuszkowskiej, uzyskując tam stypendium Fundacji Ford & Rockefeller.
Jest wiernym panem jamnika szorstkowłosego Felka Trzeciego.
Prace w zbiorach: Muzea Narodowe w Krakowie, Warszawie, Poznaniu i Kielcach; Muzea Okręgowe w Tarnowie i Toruniu; Muzeum Historyczne Miasta Krakowa; Muzeum ASP w Krakowie; Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego; Muzeum Chełmskie w Chełmie; Muzeum im. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy; Muzeum Miasta Jaworzna; Muzeum Plakatu w Wilanowie; kolekcja Centrum Sztuki „Studio” im. S. I. Witkiewicza w Warszawie; kolekcja Ostromecka Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy; Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu; Bank Przemysłowo–Handlowy w Krakowie; galerie BWA w Poznaniu, Sieradzu i Białymstoku; Fundacja Malarstwa Polskiego w Lesku; The New York Public Library; Polish Institute of Arts & Sciences; The Kosciuszko Foundation – Nowy Jork; muzeum Mondriaanhuis w Amersfoort w Holandii; muzeum Fundación Antonio Pérez w Cuenca w Hiszpanii oraz kolekcje prywatne w kraju i za granicą.
Dwukrotnie nagrodzona przez miesięcznik Twój Styl tytułem Doskonałość Mody, trzykrotnie nominowana do Trofeum Elle między innymi za Wielkie Krawiectwo i Indywidualność. W Rosji otrzymała za kolekcję lnianą Wielki Medal Wszechrosji. Jej malarski film „Wołanie Skrzydeł Motyla” zdobyła uznanie na Festiwalu Filmów Artystycznych w Asolo we Włoszech.
Jest autorką kostiumów baletowych i operowych. Pracowała z Ewą Wycichowską ( „Album z tego świata”, „Transss”) i Magdaleną Łazarkiewicz ( „Kawaleria Wieśniacza”, „Pajace”). Ma na swym koncie wiele autorskich pokazów. Swoje kolekcje prezentowała zarówno w kraju jak i za granicą. W galeriach, teatrach i na wybiegach – w Londynie, Chinach, Niemczech, Rosji, RPA, Brazylii i innych.
W 2007 roku byłą honorowym gościem pierwszej edycji Art &Fashion Festival w Starym Browarze podczas którego zaprezentowała swój pokaz „Pokusa”. Jego premiera miała miejsce w Rumunii. Rumunia, jak twierdzi, polubiła nie tylko jej kreacje, ale i duchowość karmioną dziełami E.Ciorana i M.Eliade urodzonych w tym kraju.
Jej najnowsza wystawa „Eurydyki Ocalone”, zaprezentowana w Centrum Kultury i Sztuki w Staniszowie, jest próbą świadectwa, że nawet po ” kosmicznej katastrofie ” wartości duchowe dźwigają się ku światłu i światu. Eurydyki są wyrazem duchowej emanacji Piękna utajonego w ruinach ogrodów ”
tego – i – tamtego świata”.