Na tegoroczną aukcję GALERIA ARTYKWARIAT przekazała akwafortę i akwatintę na papierze „Loża reżysera” z albumu „Le nouvel Opéra” (wyd. 1881 r.) autor: Charles-Paul RENOUARD [1845-1924] Odbitka wykonana w technice akwaforty i akwatinty na papierze. Tematem przedstawienia jest scena rodzajowa w operze. Kompozycja pracy opiera się na rozbudowanym pierwszym planie oraz tle. Tytułową lożę zajmują trzej mężczyźni obserwujący spektakl tańczących baletnic. Z prawej strony pola płyty, w tle, uchwycony został widok na wnętrze opery z rozbudowanymi lożami wypełnionymi widownią.
BIOGRAFIA ARTYSTY
Charles Paul Renouard [1845, Cour-Cheverny, Francja – 1924, Paryż, Francja], francuski grafik, rysownik, ilustrator i malarz. Od 14 roku życia Renouard mieszkał w Paryżu, gdzie początkowo pracował jako malarz naścienny/ malarz fresków. Jego rysunki, prezentowane na dziedzińcu Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu, zostały szybko docenione przez Isidore’a Alexandre’a Augustina Pilsa. Znajomość zaowocowała m.in. wspólną pracą przy wystroju wnętrz paryskiej Opery Garnier, gdzie w 1875 r. Renouard samodzielnie wykonał freski na sklepieniu reprezentacyjnej klatki schodowej. W ten sposób rozpoczęła się jego błyskotliwa kariera.
Zwiększenie produkcji czasopism i wydawnictw drukowanych w tym okresie oferowało szeroką gamę możliwości dla ilustratorów. Od 1875 do 1880 roku Paul Renouard pracował dla magazynów L’Art, L’Illustration i Paris Illustré. Jednocześnie wystawiał swoje prace podczas Salonu Paryskiego, na którym debiutował w 1877 roku.
W 1884 roku został zatrudniony jako rysownik w czasopiśmie Graphic of London. Pracował jako profesor w École nationale supérieure des arts décoratifs, gdzie zaprzyjaźnił się z malarzami Jeanem-Josephem Weertsem i Edgarem Degas. Renouard był członkiem Société des Artistes Français i Société Nationale des Beaux-Arts, otrzymał złote medale na Wystawach Światowych w Paryżu w 1889 i w 1900 roku, został również członkiem Legii Honorowej w 1893 roku.
Renouard ilustrował wielkie wydarzenia swoich czasów: proces Dreyfusa i Zoli, jubileusz królowej Anglii, sesje kongresu, światowe targi oraz I wojnę światową. Zawdzięczamy mu wiele portretów ludzi z różnych klas społecznych, od głów państw po dokerów pracujących na brzegach Tamizy. Często odwiedzał operę paryską, by obserwować i rysować tancerzy oraz publiczność, co stanowiło jeden z jego ulubionych tematów malarskich. W swojej twórczości podejmował także motyw animalistyczny, stając się wirtuozem w szkicowaniu zwierząt.
Wydał wiele albumów ze swoimi pracami, począwszy od Le Nouvel Opéra z 1881 roku, zawierającego trzydzieści rycin i akwatint.
Prace Renouarda znajdują się w licznych muzeach na całym świecie, m.in. w Paryżu, Brukseli i San Francisco. Kolekcja grafik artysty, zgromadzona przez japońskiego marszanda Tadamasa Hayashi, organizatora indywidualnej, paryskiej wystawy Renouarda w 1894 roku, znajduje się w Muzeum Narodowym w Tokio.
ForForm to miejsce, w którym splata się wiele gałęzi sztuk plastycznych: malarstwo, grafika użytkowa formy płaszczyznowe, oraz meble i rzeźby czyli formy przestrzenne.
Naszą specjalizacją jest wzornictwo europejskie i polskie drugiej połowy XX wieku.
ForForm to nowe miejsce na mapie Poznania. Znajdziecie nas w historycznym budynku Bazaru usytuowanym w samym centrum miasta.
Na tegoroczną aukcję Galeria ForForm przekazała drzeworyt, „Radar” 1973 r., autor: Manfred Degenhardt
Radar – dzieło niemieckiego artysty Manfreda Degenhardta zostało wykonane jedną z najstarszych i najbardziej szlachetnych technik graficznych. Drzeworyt, stosowany w Chinach już w V wieku przywędrował do Europy w średniowieczu. W XVII wieku ustąpił miejsca bardziej popularnym technikom metalowym, takim jak miedzioryt i akwaforta. Pomimo tego, do dzisiaj nie brakuje entuzjastów tej tradycyjnej, szlachetnej metody graficznej. Jednym z takich artystów jest Manfred Degenhardt, urodzony w 1940 roku w Sigmaringen, w Niemczech. Degenhardt został wszechstronnie wykształcony: ukończył studia pedagogiczne, kształcił się z zakresu technik rzeźbiarskich, malarstwa oraz ceramiki, lecz to właśnie twórczość graficzna przyniosła mu największy rozgłos. Artysta specjalizuje się w drzeworycie barwnym o wyraźnych i ścisłych kompozycjach z odniesieniami do krajobrazów, kształtów roślin i kobiecego ciała. Grafika pt. Radar należy do serii prac pod wspólną nazwą Portfolio, którą Degenhardt tworzył w 1973 roku.
Artysta, niezależnie od panujących trendów, pozostaje wierny swoim inspiracjom, związanym z archeologią, astronomią, literaturą science-fiction i światem natury, co znajduje wyraźne odbicie w jego twórczości.
Sam o sobie: Podróżnik w czasoprzestrzeni osobistej. Malarz świateł i cieni, lasów i łąk, plaż i nieba, istot dziwnych i straszliwych zarazem, liści i gałęzi, tajemnych okrętów i lądów nieodkrytych. Poszukiwacz tajemnicy życia i śmierci, bytów nieodgadnionych, zagubionych mitów i legend wszelakich. Twórca baśni przyrody, baśni universum, wsłuchany w śpiew wiatru i wielorybów, ożywiający kamień i usypiający lęki.
Świat, jako wielowarstwowa struktura istot powiązanych kosmiczną pępowiną oraz wnikanie w naturę rzeczy, to główny kierunek poszukiwań twórczych.
W 1990 r. dyplom z wyróżnieniem w zakresie wzornictwa przemysłowego w pracowni profesora Rajmunda Hałasa.
W latach 1991 – 1993 pracował na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu jako asystent w pracowni projektowania produktu u prof. Jadwigi Filipiak.
Uprawia rysunek, malarstwo sztalugowe, grafikę użytkową i grafikę wydawniczą. Od 25 lat uprawia malarstwo i rysunek. Jego prace znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach w Polsce, Niemczech, Holandii i Stanach Zjednoczonych.
W latach 1960-1966 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Malarstwo sztalugowe i architektoniczne studiował w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego, natomiast grafikę warsztatową u prof. Mieczysława Wejmana. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1966 roku. Promotorami jego pracy dyplomowej byli m.in. Wacław Taranczewski, Czesław Rzepiński, Jonasz Stern i Hanna Rudzka-Cybisowa. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Od roku 1966 jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
W swoim dorobku ma ponad 50 wystaw indywidualnych i udział w ok. 70 wystawach zbiorowych, na których zdobywał nagrody i wyróżnienia.
Trzykrotnie otrzymał Stypendium Ministra Kultury i Sztuki.
Obrazy autorstwa Eugeniusza Gerlacha znajdują się w wielu muzeach i instytucjach, a także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (m.in. w Kanadzie, USA, Francji, Niemczech, Szwecji, Austrii, RPA).
Obrazy Mikołaja Obryckiego – raz figuratywne, innym razem abstrakcyjne, zawsze jednak nieskrępowane i swobodne w traktowaniu malarskiego tematu – pozostawiają odbiorcy duży margines interpretacyjny.
Jego obrazy inspirowane muzyką zasługują na szczególną uwagę. Być może połączenie talentu malarskiego z muzyczną edukacją, którą artysta również odbył, pozwala osiągnąć mu zamierzony przekaz minimalnymi środkami z właściwą tylko muzyce sugestywnością.
Jak sam mówi: Liczy się sam język malarski. Problemem jest struktura planu – filozofia traktowania farby. Sam fakt, że język istnieje bez względu na to w jakim medium się wyraża jest dla mnie wystarczającym powodem by malować. Każda forma pochodząca z rzeczywistości świata ma prawo do niezależnej egzystencji.
Jest absolwentem Instytutu Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Dyplom z rzeźby w 1995 roku zrealizował u prof. Jana Hermy. Ukończył też studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Dyplom z historii i antropologii kultury u prof. Jana Święcha.
W swojej twórczości zajmuje sie głównie rzeźbą ceramiczną inspirując się formą ludzkiego ciała. Uprawia również malarstwo tablicowe nawiązujące do iluminacji średniowiecznych manuskryptów. Brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą. Laureat Międzynarodowego Konkursu AKT 2008 i 2009 w kategorii rzeźba / instalacja, organizowanego przez Marquardt Gallery w Łodzi.
Obecnie mieszka i pracuje w Poznaniu.
Udział w wystawach
Prace w zbiorach
Jest laureatem nagród: Nagrody Fundowanej na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie w 1988 r., Nagrody Regulaminowej i Grand Prix na Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach w 1994 r., Silver Point na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Užicach w 1997 r., Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Grafiki
w Užicach w 1999 r., Nagrody Specjalnej na Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie w 2000 r. oraz Nagrody Regulaminowej na Międzynarodowym Triennale Grafiki Krajów Nadbałtyckich w Kaliningradzie
w 2002 r.
Realizuje projekty tak dekoracyjne, jak i prace głęboko przejmujące, dotykające kondycji człowieka w jego życiowych zmaganiach, uwikłaniach, bezradności.
W latach 2007-2012 studentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na Wydziale Grafiki i Komunikacji Wizualnej.
Głównym motywem jej twórczości jest człowiek, często w kontekście płci i seksualności.
W swoich pracach zazwyczaj wykorzystuje technikę robótek ręcznych. Maluje, szyje, szydełkuje i wyszywa makatki. Podobno najpierw nauczyła się szyć, a dopiero potem czytać i pisać. Jest autorką instalacji, obiektów, animacji poklatkowych oraz kilku obrazów.
W latach 2012-2015 współpracowała jako artystka i kuratorka z poznańską galerią Siłownia. Feministka, wykonywała realizacje artystyczne w ramach festiwali: FEMFest w Warszawie i QueerFEST
w Poznaniu.
Publicystka w internetowym czasopiśmie Codziennik Feministyczny. Prowadzi bloga m-maciaszek.blogspot.com.
Wystawy indywidualne
Wystawy zbiorowe
W działalności twórczej 50 wystaw indywidualnych, głównie pokazujących grafikę, ale także rysunek i malarstwo. Udział w około 150 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (Francja, Belgia, Włochy, Hiszpania, Holandia, Bułgaria, Węgry, Słowacja, Słowenia, Rosja, Niemcy, Kuba, Argentyna, Austria, Australia, USA, Szwajcaria, Szwecja, Finlandia, Japonia, Norwegia, Senegal).
Jego w większości zdecydowanie czarno-białe prace mówią o kondycji psychicznej i fizycznej człowieka, o jego słabościach, mentalności, obyczajowości. O odpływie sił związanym z mijającym nieubłaganie czasem
i drobnych radościach codziennych. Mówią również o napięciach i relacjach zachodzących między dwojgiem ludzi.
Emocje są ukazane, poprzez fizyczny stan ludzkiego ciała. Charakter owej cielesności jest wydobywany za pomocą niezwykle adekwatnego i wysublimowanego rodzaju kreski, która zaznacza formę i opisuje emocje: od drapieżnej, niezwykle ekspresyjnej, niejako wyszarpanej z linoleum lub z deski, poprzez giętką i płynnie określającą, do niezwykle delikatnej, srebrzystej.
Zajmuje się rysunkiem, malarstwem i grafiką. Bierze udział od 1985 roku w wystawach środowiskowych Salon Pilski. Uczestniczył w wielu wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych, między innymi:
Wystawy indywidualne
Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. Dyplom – 1982, w zakresie grafiki w pracowni prof. Z. Lutomskiego i gobelinu w pracowni M. Abakanowicz.
Wystawy indywidualne i zbiorowe
Od 1989 roku pracuje w poznańskiej ASP, od 2004 roku na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Od 2004 roku prowadzi pracownię rysunku na Wydziale Edukacji Artystycznej. Od 2002 roku Prodziekan Wydziału Edukacji Artystycznej ASP w Poznaniu.
W latach 1990-91 i 1997 była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki oraz Ministra Kultury w 2005 r. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Zajmuje się rysunkiem i malarstwem.
Ukończyła Instytut Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (dyplom z malarstwa w 1990 roku w pracowni prof. Mariana Stelmasika). Swoje prace prezentowała na licznych wystawach indywidualnych w Polsce, a w latach 1995-1998 w Austrii oraz na wystawach zbiorowych.
Pracuje jako nauczyciel plastyki w Młodzieżowym Domu Kultury w Rzeszowie. W Poznaniu na stałe współpracuje z – jak podkreśla – znakomitą Galerią GARBARY 48.
Ukończył Państwową Wyższa Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Stypendium Communautée Francaise w Belgii i staż w l’Academie Royale des Beaux Arts w Brukseli. Doktoryzował się w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
45 wystaw indywidualnych, brał udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat wielu konkursów malarskich. Kurator (wraz z Heinzem Cibulką) cyklu wystaw artystów polskich i austriackich „Sąsiadka” w Wiedniu, Poznaniu i Warszawie. Zorganizował pierwszą w Polsce wystawę akcjonizmu wiedeńskiego (2004 r.). Współzałożyciel galerii Szyperska w Poznaniu, którą prowadził do 2010 r. W latach 2010 – 2014 dyrektor Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu.
Współzałożyciel Stowarzyszenia Kulturalnego ARTES, którego był prezesem do 2011 r. Wiceprezes Zarządu Głównego ZPAP w latach 2006-2010.
Malowanie jest jej hobby i pasją od około 15 lat. Pierwsze kroki stawiała pod okiem Urszuli Brylewskiej – Łukomskiej. Od 2010 roku szkoli warsztat pod okiem Katarzyny Jankowiak – Gumnej .W 2002 roku miała pierwszą wystawę w Restauracji Toga w Poznaniu ul. Młyńska. Druga wystawa w 2015 roku to efekt cotygodniowych spotkań oraz plenów – wernisaż zbiorowy „Każdy czwartek o 17.00” w ABC Gallery
w Poznaniu przy ul. Koszalińskiej.
Nagrody i stypendia
Członkini Związku Polskich Artystów Plastyków i grupy artystycznej ,,Młodzi Sztuką” Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Jest koordynatorem projektów na rzecz promocji młodych polskich artystów, m.in. „Art Fresh Festival” IV i V edycji (Sheraton Warsaw Hotel), „Jasinski&friends III” (Galeria przy Teatrze, Teatr Narodowy w Warszawie) oraz koordynatorem projektów wielokulturowych.
Na swoim koncie ma kilkadziesiąt wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Tworzy w technikach malarskich oraz graficznych.
Mieszka i pracuje w Warszawie.
Zbiory instytucjonalne
Wystawy zbiorowe (wybrane)
2015
2014
2013
2012
Współpracuje z portalami: www.europartner.com.pl., www.naturalnie.com.pl oraz www.artimperium.pl, www.artystycznestrony.pl i www.polskacanada.com.Prowadzi działalność społeczną ( m.in. Fundacja ”Światełko w tunelu” i Tennis Art). Jest autorką tomików poetyckich: „Poszukiwanie”, „Mężczyźni od których umieramy”, „Własne-cudze życie”, „Wyznania” , „Świat bez pomysłu”; autorką cykli fotograficznych „Prosto w słońce”, „IZRAEL Foto-Ticket”, „Kronika z Gołębnika” „HISTORII PRZEKREŚLIĆ NIE MOŻNA. WIELOKULTUROWY SOŁACZ”, „Ludzie Sztuki”, a także realizatorem kilkudziesięciu obrazów dokumentalnych o wybitnych twórcach polskiej kultury i nauki, by wspomnieć tylko filmy: o Kazimierze Iłłakowiczównie, Stanisławie Grochowiaku, Halinie Poświatowskiej, ks. Janie Twardowskim, Krzysztofie Zanussim, Krzysztofie Kieślowskim, Edwardzie Dwurniku, Ryszardzie Krynickim oraz prof. Władysławie Orliczu i prof. Januszu Ziółkowskim, wreszcie filmów „The Meeting: FLUXUS”, czy „Szaleńcy na wolności” o międzynarodowej, interdyscyplinarnej grupie artystycznej FLUXUS, która zrewolucjonizowała światową sztukę.
Zajmuje się głównie malarstwem sztalugowym. Od 37 lat bierze czynny udział w wystawach i plenerach środowiska pilskiego. Zorganizował szereg wystaw indywidualnych. Prace jego cieszą się zainteresowaniem kolekcjonerów w kraju i za granicą. Forma najczęściej spotykana i stosowana w jego malarstwie to abstrakcja, choć nie stroni on od pejzażu, portretu czy martwej natury stosując do tworzenia swych prac różne media.
Sztuką nazywa to, co wyraża świadomość samego siebie. Artysta tworzy obrazy, komiksy, ilustracje oraz rysunki.
Mistrzowie: Grzegorz Rosiński, Bogusław Polch, Jan Świtka, Eric Larsen
Prowadzi Galerię Autorską przy ul. Wodnej 13.
Wybrane wystawy
Malarstwem i rysunkiem staram się opowiadać o sobie i otaczającym nas świecie, jego złożoności, wzajemnym przeplataniu się wyobraźni z rzeczywistością, o ludziach i ich złożonych relacjach, o zachwycie jakim jest życie.
Głównie poruszam się w technice akrylowej, gdyż daje ona możliwość spontanicznego przenoszenia ulotności chwili, wrażeń na płótno.
Wierzę w siłę współistnienia sztuk: muzyki, teatru, plastyki, filmu, w ich wzajemną siłę dopełnień, inspiracji.
W 1984 r. dyplom łączący dziedziny malarstwa i projektowania „Studium koloru w przestrzeni”. W 1985 r. stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Warszawskiego.
Uprawia malarstwo, rysunek, tkaninę, projektowanie wnętrz oraz tai chi.
Obecnie tworzy obrazy w technice olejnej i akrylowej. Ma w swoim dorobku ok.100 wystaw malarstwa, rysunku i tkaniny artystycznej w galeriach w Polsce i za granicą.
Bierze udział w konkursach, aukcjach sztuki, międzynarodowych plenerach i sympozjach. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków.
Jest laureatką kilku nagród w konkursach „Obraz, Grafika, Rysunek Roku.” Dwukrotnie otrzymała stypendium twórcze Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Jej obrazy i rysunki znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju oraz w Anglii, Holandii, Izraelu, Kanadzie, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, USA.
Tworzy obrazy, obiekty, instalacje.
Uczestniczka wielu wystaw i plenerów artystycznych w kraju i za granicą. Należy do ZPAP, do grup artystycznych „Positive Art” i „Młodzi Sztuką”.
„W centrum moich zainteresowań znajduje się człowiek. Nasze uczucia, miłości, związki międzyludzkie, w końcu zaświaty… Próbuję poruszać się w świecie obrazów, symboli, które w tajemniczy sposób ogarniają rzeczy nie do zwerbalizowania, a przez to pozwalają nam poszerzyć odbiór świata.”
Cykl obrazów „Taniec” powstał w czasie projektu „Taniec w malarstwie” organizowanego przez Fundację Sztuki Tańca, w którym brali udział artyści plastycy oraz artyści baletu.
W pracowni offsetu skupiam się na wnikliwej obserwacji pracy studentów. Celem jest rejestracja i analiza potencjałów ich kreacyjnej aktywności poszukiwawczej a także pomoc w tworzeniu obrazów uwzględniających specyfikę techniki i technologii druku offsetowego. Nie narzucam tematów zadań. Koncentruję się na mobilizacji studentów w poszukiwaniu nowych środków wyrazu podkreślających autentyzm i moc przekazu. Bierze udział w wystawach w kraju i za granicą, prowadzi działalność z zakresu grafiki projektowej.
Jej pasją jest więc nie tylko ubiór, ale jego odniesienia do malarstwa, teatru, filmu, muzyki i baletu. „Strój jest nośnikiem mojej myśli, upodobań; jest propozycją ubioru i pretekstem do tworzenia obrazów, zdjęć i multimedialnych przekazów” – mówi o swoim tworzeniu. Jest autorką Teatru Mody, filmów, książek autorskich i fotografii.
Dwukrotnie nagrodzona przez miesięcznik Twój Styl tytułem Doskonałość Mody, trzykrotnie nominowana do Trofeum Elle między innymi za Wielkie Krawiectwo i Indywidualność. W Rosji otrzymała za kolekcję lnianą Wielki Medal Wszechrosji. Jej malarski film „Wołanie Skrzydeł Motyla” zdobyła uznanie na Festiwalu Filmów Artystycznych w Asolo we Włoszech.
Jest autorką kostiumów baletowych i operowych. Pracowała z Ewą Wycichowską ( „Album z tego świata”, „Transss”) i Magdaleną Łazarkiewicz ( „Kawaleria Wieśniacza”, „Pajace”). Ma na swym koncie wiele autorskich pokazów. Swoje kolekcje prezentowała zarówno w kraju jak i za granicą. W galeriach, teatrach i na wybiegach – w Londynie, Chinach, Niemczech, Rosji, RPA, Brazylii i innych.
W 2007 roku byłą honorowym gościem pierwszej edycji Art & Fashion Festival w Starym Browarze podczas którego zaprezentowała swój pokaz „Pokusa”. Jego premiera miała miejsce w Rumunii. Rumunia, jak twierdzi, polubiła nie tylko jej kreacje, ale i duchowość karmioną dziełami E.Ciorana i M.Eliade urodzonych w tym kraju. Jej wystawa „Eurydyki Ocalone”, zaprezentowana w Centrum Kultury i Sztuki w Staniszowie to próba świadectwa, że nawet po ” kosmicznej katastrofie ” wartości duchowe dźwigają się ku światłu i światu. Eurydyki są wyrazem duchowej emanacji Piękna utajonego w ruinach ogrodów ” tego – i – tamtego świata”.
Mówi: Prowadzę pracą nad sobą, nad szukaniem drogi wolności. Doskonalę warsztat od podstaw.
Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w II Pracowni Grafiki – Serigrafia Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
W latach 2002–2003 studia na wydziale Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Opolskiego. 1997–2002: Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Cybisa w Opolu. Brał udział w ponad 40 wystawach w kraju i za granicą.
Zajmuje się głównie rzeźbą, tworzy formy przestrzenne, ceramikę i formy użytkowe. W twórczości posługuje się różnymi materiałami: ceramiką, brązem, metalem, kamieniem, papierem i wieloma innymi. Decyzja o użyciu materiału wiąże się zawsze z ideą rzeźby, jej główną myślą, z poszukiwaniem nowych rozwiązań artystycznych.
Tematami, które szczególnie inspirują artystkę są relacje międzyludzkie, kobieta w sytuacjach wieloznacznych, socjologia tłumu i zagadnienia bytu.
Zrealizowała kilka wystaw indywidualnych oraz uczestniczyła w wielu zbiorowych. Zajmuje się również organizacją i prowadzeniem warsztatów artystycznych. Współtworzy Galerię Centralne Oko promującą sztukę
poprzez organizowanie wystaw i różnorodnych wydarzeń artystycznych.
Wystawy:
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2009
2007
2003
2002
1995
1994
1993
Nagrody:
Abiturientka zakopiańskiego Zespołu Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara ze specjalnością „Meblarstwo Artystyczne”, 2005 r. Studiowała w pracowniach prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej i prof. Leszka Misiaka na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z aneksem graficznym w pracowni drzeworytu prof. Bogdana Migi otrzymała w 2011 roku.
Zajmuje się malarstwem oraz grafiką warsztatową. Meritum jej zainteresowań artystycznych są kolor, syntetyczna kompozycja oraz ich relacje z otoczeniem. Zróżnicowana twórczość malarki układa się w cykle tematyczne, z których najbardziej rozpoznawalne to abstrakcjonistyczne „Forma przejściowa” i „Zmierzch”, rozpięty pomiędzy neofowizmem i realizmem „Lux In Tenebris” oraz „Umizgi”, czerpiące z tradycji postimpresjonistów, „barwnych” okresów Picassa, a czasem wręcz z estetyki pop artu.
Podzielając pogląd Cycerona, głoszący, że „sztuka wymaga uznania”, wystawia chętnie i dużo, zarówno w Polsce jak i Hiszpanii, Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Japonii, Emiratach Arabskich, Bułgarii oraz na Węgrzech. W dorobku ma udział w dwudziestu dwóch wystawach indywidualnych oraz w ponad sześćdziesięciu wystawach zbiorowych i targach sztuki.
Prace artystki znajdują się w polskich i węgierskich zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych. Jej prace ilustrują okładki książek Swetosława Minkowa „Siła nieczysta” (Wyd. „Scriptum”, 2005) i „Nazwy wodne dorzecza Wisły” dr Urszuli Bijak (Instytut Języka Polskiego PAN, 2013) oraz gościły na okładce prestiżowego czasopisma „Women In Art 278 Magazine”, 2014. Ponadto, płótna jej autorstwa wzięły udział w zdjęciach do hiszpańsko-amerykańskiego filmu fabularnego „Embers” w reżyserii Claire Carre, 2015.
Laureat II nagrody XIV Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Jana Spychalskiego w Poznaniu w roku 1987 oraz Nagrody Miasta Poznania w dziedzinie Kultury i sztuki w 1988 roku.
Prace w zbiorach kolekcjonerów sztuki w kraju i za granicą oraz muzealnych, m.in. Muzeum Narodowe w Poznaniu, muzea w Warszawie, Krakowie, Radomiu i Bratysławie.
Laureat Nagrody Specjalnej Rady Nadzorczej Fundacji Sztuki Polskiej Art Gersonica w Ogólnopolskim Konkursie Malarskim „Warszawski Pejzaż”, realizowanym w ramach Projektu „Warszawa. Miasto sztuki. Miasto artystów.” przez Fundację Sztuki Polskiej Art Gersonica, 2014 rok.
W ciągu ponad 30 lat kariery fotografował najbardziej znane osobistości ze świata biznesu, kultury, polityki, sportu, wśród nich znajdziemy takie postacie, jak Muhammad Ali, Maurice Béjart, Leonard Bernstein, Bernardo Bertolucci, Cindy Crawford, Oscar de la Renta, Catherine Deneuve, Placido Domingo, Umberto Eco, Michael Jackson, Henry Kissinger, Calvin Klein, Jerzy Kosiński, Luciano Pavarotti, Paloma Picasso, Roman Polański, Isabella Rossellini czy Andy Warhol. Zdjęcia Czaplińskiego publikowane były na całym świecie, np. w pismach „The New York Times”, „Time”, „Vanity Fair”, „The Washington Post”, „Newsweek”, „Twój Styl”, „Viva”, „Rzeczpospolita”.
Prace artysty znajdują się w zbiorach Library of Congress w Waszyngtonie, New York Public Library, Muzeum Narodowym w Warszawie i Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Bibliotece Narodowej w Warszawie i wielu kolekcjach prywatnych na całym świecie.
Nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Krakowa (1977), wyróżnienia honorowe w konkursie malarskim ,,Mały format“ ZPAP w Krakowie w latach 2007 – 2010. Prace w zbiorach Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Muzeum Chełmskiego w Chełmie, Muzeum Częstochowskiego w Częstochowie, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, muzeum Mondriaanhuis w Amersfoort w Holandii oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Artystka w swojej twórczości inspiruje się otaczającą nas rzeczywistością, o której w swych pejzażach, martwych naturach, portretach i wnętrzach opowiada własnym, oryginalnym językiem malarskim.
Uczyła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie zdała maturę. Dwa fakultety studiów licencjackich – Projektowanie Graficzne oraz Kulturoznawstwo – ukończyła na poznańskich uczelniach, aby następnie wyjechać do Włoch. Tam, poznając kierunki włoskiego i światowego designu u źródeł, spędziła dwa lata studiując na jednej z najstarszych uczelni sztuk pięknych w Europie – Accademia di Belle Arti w Neapolu. Pobyt w Italii znacząco wzbogacił jej doświadczenie i portfolio, sprawiając, iż udział w wystawach w Rzymie, Neapolu czy Mediolanie stał się rzeczywistością. Magisterium z wyróżnieniem uzyskała pod kierunkiem założyciela i dyrektora kreatywnego Neapolitańskiej Szkoły Rysunku – Pasquale Massimo. Powrót do Polski zaowocował doświadczeniami w branżach modowej
i poligraficznej.
Obecnie Maria mieszka nad Zatoką Perską, pracując jako grafik dla Najlepszej Linii Lotniczej Świata.
Ostatnio wydał tom opowiadań „Serce do gry”, powieść „„Tratwa manekina” i ukończył scenariusz filmowy „Odessa, wszystkie plaże”. Autor licznych książek dla dzieci. Jego powieści i opowiadania były tłumaczone na kilka języków. Wielokrotnie wystawiał prace rysunkowe w galeriach Zakopanego i Warszawy.
Wkrótce wchodzi na ekrany pełnometrażowy film animowany dla dzieci „Kropla zorzy polarnej” zrealizowany w oparciu o scenariusz Piotra Wojciechowskiego.
Wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Tv i Teatralnej w Łodzi. Wykładowca Laboratorium Reportażu przy Wydziale Dziennikarstwa UW Prowadził współorganizowane przez UW i IBJ PAN warsztaty pisarskie. Uczestniczył przez kilka kadencji w pracach Rady Języka Polskiego i Rady Etyki Mediów.
Był prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w latach 2002-2005. Obecnie promotor społeczny szlaku rowerowego Polski Wschodniej.
Jej dom i jednocześnie miejsce pracy to Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie. Każdego dnia jest otoczona światem egzotycznych masek i rzeźb, które obrosły magią odległych lądów. Zainspirowały ją do namalowania obrazów pod wspólnym tytułem „Podróże”.
Pokaz mody inspirowany maską afrykańską prezentowany w: – Muzeum Narodowym w Poznaniu; – Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie, połączony z wernisażem; – Przytoku k. Zielonej Góry (wystawa poplenerowa). Teatr mody inspirowany sztuką meksykańską, a szczególnie legendarnym Quetzalcoatlem, zaprezentowany w: – Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie – Galerii Stara Fabryka w Zielonej Górze -Domu Kultury w Stęszewie.
Jej zainteresowanie kulturą Bambrów zaowocowało pokazem mody, który zaprezentowany został w Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykowie oraz na Łęgach Dębińskich w Dniach Pyrlandii w Poznaniu.
W 1993 r. kwalifikacja I stopnia w dziedzinie sztuk plastycznych, dyscyplinie artystycznej malarstwo. W 2005 r. stopień doktora habilitowanego w ASP w Poznaniu. W 2007 r. stopień profesora ASP w Poznaniu.
Od 2011 r. kierownik XIII Pracowni Malarstwa na Wydziale Malarstwa. W 2014 r. tytuł Profesora zwyczajnego.
Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową i rysunkiem. Uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą.
Studiował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (dzisiejsza UAP), dyplom z malarstwa otrzymał w pracowni malarstwa profesora Norberta Skupniewicza. Mieszka we Wrocławiu. Jako scenograf debiutował w 1989 r. w Teatrze Wielkim w Łodzi tworząc oprawę plastyczną do spektaklu ,,Ernani” Verdiego. Był etatowym głównym scenografem Teatru Wielkiego w Łodzi, Opery i Operetki w Szczecinie, Teatru Wielkiego w Poznaniu. Do 2000 r. zrealizował około 150 scenografii zarówno w kraju jak i za granicą, w takich krajach jak Francja, Niemcy, Brazylia, Argentyna, Izrael i Egipt, a wzajemne przenikanie się świata malarstwa i scenografii stało się rozpoznawalną jego wizytówką artystyczną. Faworyzuje prace w operze, ale decyduje się także na współpracę z baletem, teatrem dramatycznym, filmem.
Projektował scenografię między innymi do takich spektakli, jak wymieniony już „Ernani”, dalej: „Rigoletto” Verdiego, „Madama Butterfly” Pucciniego , „Carmen” Bizeta, „Cyrulik sewilski” Rossiniego, „Czarodziejski Flet” Mozarta , „Don Pasquale” Donizzetiego, „Tosca” Pucciniego, wielokrotnie do spektaklu „Skrzypek na dachu” Steina i Bocka i wielu innych.
Stworzył wizje plastyczne między innymi do następujących baletów: „Dziadek do orzechów” i „Jezioro łabędzie” Czajkowskiego, „Giselle” Adama, „Makbet” Ennio Morricone ,”Fantazja na Harnasie” Kilara, ,,Romeo i Julia” Berlioza, a także Prokofiewa.
W teatrach dramatycznych projektował między innymi do przedstawień: ,,Sen nocy letniej” Shakespeare’a , „Droga do Mekki” Fugarda, „Damy i huzary” Fredry, „Szczęśliwe dni” Becketta, ,,Niejaki Piórko” Michaux.
Fascynacja stylistyką baroku i jego teatralna ekspresja zaowocowała współpracą z poznańskim Muzeum Narodowym, dla którego przygotował oprawę plastyczną wystaw „VANITAS – PORTRET NA TLE SARMACKICH OBYCZAJÓW POGRZEBOWYCH”,Szlachetne dziedzictwo czy przeklęty spadek – Tradycje sarmackie w sztuce i kulturze” oraz 100 lat Teatru Wielkiego w Poznaniu.
W 1999 na krótko wciągnięty zostaje w świat architektury. Zaproponowano mu kilka realizacji dekoracji wnętrz do różnych lokali, mieszkań prywatnych oraz do Starego Browaru w Poznaniu. Wnętrza te są silnie inspirowane klimatem teatru.
Ryszard Kaja ma odwagę być malarzem niemodnym, jego ostentacyjna indywidualność opiera się na niemodnej figuratywności. Główną inspiracją dla całej jego twórczości jest specyficzne postrzeganie świata zaczerpnięte z prozy Bohumila Hrabala. Przez lata rysuje cykl małych form malarskich na papierze, stosując techniki mieszane. Nazywanych właśnie „Hrabalami”. We wszystkich jego pracach widoczna jest pochwała codzienności, szacunek dla zwyczajności.
Studia artystyczne kontynuowała, pogłębiając swój warsztat, w zakresie malarstwa i uzyskując kolejny dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji. Już w trakcie studiów dała się poznać jako artystka szczególnie wyczulona na walory i emocje kolorystyczne współczesnej sztuki, co zaowocowało współpracą z galerią artystyczną “Traghetto”, w której pokazywano kilka jej wystaw i która to galeria prezentowała jej prace na Targach Sztuki w Bolonii i Mediolanie. W tym okresie zdobyła prestiżową nagrodę Regione Veneto przyznawaną młodym artystom przez Bevilacqua la Masa w Wenecji. Brała udział w corocznych wystawach indywidualnych oraz zbiorowych urządzanych zarówno w licznych krajach Europy a także w USA oraz w Chinach. Jej obrazy znajdują się w zbiorach publicznych i prywatnych.
Zajmuje się również działalnością dydaktyczną, ucząc od kilku lat rysunku i malarstwa w ramach prywatnych lekcji przygotowujących uczniów do startu na artystyczne studia. Ponadto prowadzi zajęcia terapii sztuką.
Jego pierwsze kontakty z fotografią sięgają czasów liceum, jednak znaczne nasilenie zainteresowania nastąpiło podczas studiów, kiedy to wykorzystywał fotografię w swoich pracach graficznych i malarskich.
Pod koniec lat osiemdziesiątych definitywnie porzucił malarstwo i grafikę na rzecz fotografii. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych zafascynował się cyfrową obróbką obrazu fotograficznego.
Obecnie związana jest z Dolnym Śląskiem i naucza w jeleniogórskiej Szkole Rzemiosł Artystycznych. W malarstwie lubi skrajności – od abstrakcji do realizmu.
Od 1979 roku zatrudniony w PWSSP (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Staż pedagogiczno – artystyczny w 1984 roku w Brukseli w Saint Lucas Hoger Institut voor Beeldende Kunsten i w 1985 roku
w Instituto de Artes Plasticas de Taxco w Meksyku.
Odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi w 2005 roku oraz przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Jacka Zdrojewskiego – Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2013 roku.
Obecnie pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Kierował Katedrą Rysunku w kadencji 2002-2005 i w kadencji 2005-2008. Prowadzi XII Pracownię Rysunku na Wydziale Malarstwa i Rysunku, a na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii od 2011 roku kieruje Katedrą Ubioru i prowadzi Pracownię Kostiumu Teatralnego. Wcześniej na Wydziale Architektury i Wzornictwa prowadził pracownię: Eksperyment w kostiumie teatralnym.
Uprawia grafikę, rysunek, projektuje kostiumy i scenografię.
Zrealizował kilkanaście wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, m.in. w Mexico City, Kolonii, Częstochowie, Radomiu, Toruniu, Poznaniu, Mosinie.
Brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych za granicą, m.in. w Belgii, Niemczech, Szwecji, na Węgrzech(Budapeszt) i w kraju, m.in. w Warszawie, Wrocławiu, Szczecinie, Katowicach, Poznaniu, Radomiu, Sopocie, Częstochowie. Zrealizował ponad 60 projektów scenograficznych w Polsce i za granicą.
Od 1982 r. pracuje w Zakładzie Grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, obecnie jako profesor zwyczajny prowadzi Pracownię Serigrafii. Jest także profesorem Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Należy do najbardziej znaczących postaci na scenie polskiej grafiki. Jest artystą nieustannie poszukującym, czerpiącym formalne i ideowe inspiracje z nowych technologii rejestracji i przetwarzania obrazu cyfrowego, które czyni przedmiotem swoich artystycznych eksperymentów.
Tematem jego prac jest niezmiennie człowiek ,,portretowany” według niejednorodnego, bo zmieniającego się, klucza konwencji. Na obraz jego aktywności składa się zarówno działalność artystyczna, jak
i wiele podejmowanych działań oraz przedsięwzięć, mających na celu wspieranie rozwoju grafiki w kraju.
Jest współpomysłodawcą i organizatorem cieszącego się bardzo dużym prestiżem, ogólnopolskiego Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu, członkiem wielu stowarzyszeń oraz jury międzynarodowych
i krajowych przeglądów grafiki.
W latach 1983-2016 zorganizował 67 wystaw indywidualnych grafiki oraz brał udział w 331 prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą. Był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany.
Z wyżej wymienionymi zespołami nagrał wiele płyt LP i CD, zagrał setki koncertów w kraju i za granicą w takich krajach jak: ZSRR, Niemcy, Czechosłowacja, Włochy-Sycylia.
Od 1.09.2011 roku pracownik UAP w II Pracowni Grafiki – Serigrafia jako laborant.
Obok muzyki, grafika stała się ważną pasją w jego życiu zawodowym.
Wystawy:
Firma jubilerska APART przekazała na tegoroczną aukcję szwajcarski zegarek unisex marki Albert Riele z kolekcji Family 1881.
HISTORIA MARKI ALBERT RIELE
W roku 1881 w Szwajcarii – ojczyźnie zegarmistrzostwa – powstało tradycyjne atelier zegarkowe pod szyldem R. Albert Riele. Prawie 150 lat później markę Albert Riele kupili inwestorzy z Polski – właściciele Apart, by w XXI w. nadać jej należną świetność. Marka debiutowała na polskim rynku zaledwie 2 lata temu. Zegarki Albert Riele zostały w tym czasie znakomicie przyjęte przez klientów, marka szybko osiągnęła sukces i dziś ma ugruntowaną pozycję.
Albert Riele został w 2015 roku pierwszym w historii oficjalnym partnerem zegarkowym zawodów żeglarskich World Match Racing Tour – jednych z najważniejszych na świecie. Powstał z tej okazji już drugi model poświęcony żeglarstwu i pierwszy w ramach współpracy z WMRT. Albert Riele jest również oficjalnym partnerem Polskiego Związku Jeździeckiego. To, podobnie jak żeglarstwo, piękny, elegancki i wyrafinowany sport. Albert Riele jest także aktywny na polu kultury, wspierając różne dziedziny sztuki, m.in. muzykę, teatr czy film. Albert Riele przypomina o tym, że warto smakować życie, otaczać się pięknem i doświadczać uroku chwil.